atrząc nocą na gwiaździste niebo, niejednokrotnie zastanawiamy się dlaczego te migające punkciki położone są w ten, a nie inny sposób, ile ich jest i jak daleko się znajdują. Wydawać by się mogło, że wystarczy wyciągnąć rękę, aby ich dotknąć oraz że jest ich nieskończona ilość. Gdyby tak było, oznaczałoby to, iż patrząc w dowolny punkt nieba nasz wzrok musiałby napotkać jakąś gwiazdę. To z kolei pociągałoby za sobą konieczność świecenia całego nocnego nieba z siłą równą średniej jasności wszystkich gwiazd. Każdy może się naocznie przekonać, że tak nie jest, więc gwiazd nie może być nieskończona ilość. Rozpatrywane tu niezgodności noszą nazwę paradoksu Olbersa. W rzeczywistości wszystkich gwiazd w obserwowalnej części Wszechświata jest około 10²².

wiazdy nie unoszą się w przestrzeni w sposób chaotyczny. Rodzą się, żyją i umierają w galaktykach. Duża część galaktyk ma zakrzywione ramiona, które odchodzą od jej centum, tworząc z nim obiekt podobny do spirali. Do takich galaktyk spiralnych należy nasza Galaktyka, a w jednym z jej ramion, zwanym ramieniem Oriona, znajduje się Słońce wraz ze swymi planetami. Poszczególne galaktyki również są tworami "stadnymi" i grupują się w gromady. Nasza Galaktyka, zwana Drogą Mleczną, tworzy wraz z kilkoma innymi galaktykami tzw. Lokalną Grupę Galaktyk. Na tym nie koniec. Gromady także się grupują tworząc tzw. supergromady. W przypadku naszej Supergromady główną rolę odgrywa gromada Panny, w kierunku której poruszają się pozostałe gromady. Podejrzewa się, iż przyczyną tego jest istnienie w tym miejscu olbrzymiej czarnej dziury, nazwanej Wielkim Atraktorem. Również supergromady nie znajdują się w przestrzeni w przypadkowych miejscach, lecz są uporządkowane wzdłuż tworów przypominających swym kształtem tunele. Rację mieli więc starożytni nazywając Wszechświat kosmosem - porządkiem.

o 1718 roku uważano, że gwiazdy, z wyjątkiem kilku "gwiazd błądzących", które potem okazały się być planetami, nie zmieniają względem siebie swego położenia na niebie. Jednakże astronom Edmund Halley, porównując wyniki własnych obserwacji z atlasem nieba Ptolemeusza, zauważył, że kilka jasnych gwiazd zmieniło swoje położenie. Zmiany te dotyczyły Arktura i Syriusza, lecz to nie one okazały się mieć największy ruch własny. Obecnie wiadomo, iż najszybciej przemieszczają się na niebie Gwiazda Barnarda, znajdująca się w konstelacji Wężownika oraz Gwiazda Kapteyna z gwiazdozbioru Malarza.

ołym okiem, w dobrych warunkach, możemy zobaczyć jedynie gwiazdy do 6 wielkości gwiazdowej, których jest około 3 tysięcy. Najjaśniejsze z nich układają się w 88 gwiazdozbiorów, których granice uściślono dopiero w 1928 roku. W czasach starożytnych każdy autor wytyczał granice według własnego uznania, a niekiedy nadawał im także własne nazwy. W gwiazdach poszczególnych konstelacji nasi przodkowie dopatrywali się różnych postaci, wydarzeń oraz przedmiotów codziennego użytku. Nazwy większości gwiazdozbiorów są w sposób bezpośredni bądź pośrednio związane z mitologią grecką i rzymską.
Poniższa tabela przedstawia wykaz wszystkich konstelacji widocznych w Polsce, porę roku, w której dany gwiazdozbiór można obserwować, a także liczbę gwiazd widocznych w nim gołym okiem.

Gwiazdozbiór	Półkula nieba	Pora roku	Liczba widocznych gwiazd
Andromeda	PN	Jesień	100
Baran	PN	Jesień	50
Bliźnięta	PN	Zima	70
Byk	PN	Zima	125
Cefeusz	PN	Niezachodzący	60
Centaur	PN	Wiosna	150
Delfin	PN	Lato	30
Erydan	PD	Zima	100
Gołąb	PD	Zima	40
Herkules	PN	Lato	140
Hydra	PN, PD	Wiosna	130
Jaszczurka	PN	Jesień	35
Jednorożec	PN, PD	Zima	85
Kasjopea	PN	Niezachodzący	90
Kompas	PD	Zima	25
Korona Południowa	PD	Lato	25
Korona Północna	PN	Wiosna	20
Koziorożec	PD	Lato	50
Kruk	PD	Wiosna	15
Lew	PN	Wiosna	70
Lew Mały	PN	Wiosna	20
Lis	PN	Lato	45
Lutnia	PN	Lato	45
Łabędź	PN	Lato	150
Niedźwiedzica Mała	PN	Niezachodzący	20
Niedźwiedzica Wielka	PN	Niezachodzący	125
Orion	PN, PD	Zima	120
Orzeł	PN, PD	Lato	70
Panna	PN, PD	Wiosna	95
Pegaz	PN	Jesień	100
Perseusz	PN	Jesień	90
Piec	PD	Jesień	35
Pies Mały	PN	Zima	20
Pies Wielki	PD	Zima	80
Pompa	PD	Wiosna	20
Psy Gończe	PN	Wiosna	30
Puchar	PD	Wiosna	20
Rak	PN	Zima	60
Rufa	PD	Zima	140
Ryba Południowa	PD	Jesień	25
Ryby	PN, PD	Jesień	75
Ryś	PN	Zima	60
Rzeźbiarz	PD	Jesień	30
Sekstant	PN, PD	Wiosna	25
Skorpion	PD	Lato	100
Smok	PN	Niezachodzący	80
Strzała	PN	Lato	20
Strzelec	PD	Lato	115
Tarcza	PD	Lato	20
Trójkąt	PN	Jesień	15
Waga	PD	Wiosna	50
Warkocz Bereniki	PN	Wiosna	50
Wąż	PN, PD	Lato	60
Wężownik	PN, PD	Lato	100
Wieloryb	PN, PD	Jesień	100
Wilk	PD	Wiosna	70
Wodnik	PN, PD	Jesień	90
Wolarz	PN	Wiosna	90
Woźnica	PN	Zima	90
Zając	PD	Zima	40
Żuraw	PD	Jesień	30
Żyrafa	PN	Niezachodzący	50
Źrebię	PN	Lato	10
Źródło: Zestawienie własne na podstawie Encyklopedii geograficznej świata, t. 8, OPRESS, Kraków 1997