ąż należy do gwiazdozbiorów równikowych, które w miesiącach letnich w całości pojawiają się nad horyzontem. Konstelację tworzą dwie oddzielne, niezależne części, Serpens Caput - Głowa Węża i Serpens Cauda - Ogon Węża. Pomiedzy tymi częściami leży gwiazdozbiór Wężownika. Trójkąt jasnych gwiazd wyobrażających Głowę Węża odnajdziemy na południu, poniżej gwiazdozbioru Korony Północnej. Ciało Węża ciągnie się dalej poza Wężownikiem w kierunku wschodnim i kończy ogonem obok konstelacji Orła.

odobnie jak w starodawnych mitach, tak i na niebie, Wąż stanowi nieodłączną część Wężownika. Asklepios, bóg sztuki lekarskiej i zdrowia, o którym szerzej jest mowa przy omawianiu gwiazdozbioru Wężownika, na ogół przedstawiany jest jako starzec z laską, wzdłuż której owinięty jest wąż, symbol nieustannie rodzącego się życia. W "Atlasie nieba" Bayera Asklepios (Wężownik) odwrócony jest do nas plecami, a w rękach przed sobą trzyma węża. Wężownik dzieli swym ciałem konstelację Węża na dwie części. Wąż dostał się na niebo razem z Asklepiosem, po jego śmierci, za to, że pomagał mu szukać i zbierać rośliny lecznicze. Symbolu węża do dziś używają lekarze jako swego znaku zawodowego.

Unukalhai (Cor Serpentis) - pomarańczowy olbrzym odległy o 71 lat świetlnych. Jest to najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze, a na niebie ma towarzysza optycznego. Pierwsza z nazw gwiazdy, a zarazem pierwotne arabskie jej określenie 'unuk al-hajja oznacza szyję węża. Druga nazwa, serce węża, była używana przez astrologów.

beta Serpentis - widzimy ją z odległości 96 lat świetlnych. W rzeczywistości są to dwie gwiazdy, niedaleko których znajduje się drugi układ podwójny.

gamma Serpentis - żółtobiała gwiazda, której światło potrzebuje 47,3 roku, aby dotrzeć na Ziemię.

delta Serpentis - kolejna piękna gwiazda podwójna w tej konstelacji. Widzimy ją z odległości 217 lat świetlnych.

Alya - zaliczana jest do najpiękniejszych gwiazd fizycznie podwójnych. Dzieli nas od niej dystans 125 lat świetlnych, ale już w niewielkiej lunetce rozdziela się na dwie białożółte gwiazdy, które obiegają wspólny środek masy. Nazwa gwiazdy pochodzi prawdopodobnie od tego samego wyrazu arabskiego, co nazwa Unukalhai.

M 5 (NGC 6904) - gromada kulista, w której skład wchodzi około 60 000 gwiazd, które wyraźnie koncentrują się wokół środka gromady. Odległość gromady wynosi 21 800 lat świetlnych, a średnica - 165 lat świetlnych.

Mgławica Orzeł (M 16, NGC 6611) - mgławica gazowa otaczająca bardzo rozrzedzoną, nieregularną gromadę otwartą M 16. Jest ona odległa o 9500 lat świetlnych, a jej średnica wynosi 65 lat świetlnych. Gromada zawiera do 60 gwiazd.