sklepios (mit. gr.) - syn Apollina i Koronis, bóg sztuki lekarskiej. Był mężem Epiony (kojąca ból), ojcem bogini zdrowia Higiei, bogini lecznictwa Panakei i sławnych lekarzy: Machaona i Podaliriosa. Cudownie uratowanego od śmierci chłopca Apollo oddał na wychowanie centaurowi Chironowi, który kształcił go w sztuce lekarskiej. Asklepios doszedł w niej do takiej biegłości, że mógł wskrzeszać umarłych. Zeus, bojąc się, że zakłóci tym porządek świata, uśmiercił go i umieścił wśród gwiazd jako konstelację Wężownika.
Asklepiosa czczono pod postacią węża, który był symbolem odradzającej siły żywotnej. Chorzy składali mu w ofierze koguty. Głównymi ośrodkami kultu Asklepiosa był Pergamon, Epidauros, gdzie obchodzono jego święto co 5 lat, i wyspa Kos, gdzie znajdowała się szkoła lekarska przy świątyni Asklepiosa. Świątynie Asklepiosa spełniały funkcję dzisiejszych szpitali i uzdrowisk, gdyż chorzy poddawani byli tam określonym praktykom i zabiegom leczniczym. Uzdrowieni zostawiali w świątyni wota, najczęściej wyobrażające uzdrowioną część ciała, rzucali pieniądze do świętej sadzawki, wypisywali na tablicach historię choroby i uleczenia.
W Rzymie wprowadzono kult Asklepiosa, czczonego pod imieniem Eskulapa, w czasie zarazy w 291 roku p.n.e. Zbudowano mu wówczas świątynię na wysepce Tybru. Na mocy rozporządzenia cesarza Klaudiusza niewolnicy tam uleczeni otrzymywali wolność.
Asklepiosa przedstawiano jako poważnego mężczyznę z brodą w długiej szacie, trzymającego w ręku laskę z wijącym się wokół niej wężem.