eus (po grecku Dzeus) - najwyższy bóg Greków, syn Kronosa i Rei. Jako niemowlę Zeus został przez Reę (za radą Gai) ukryty przed ojcem w grocie w górach Ida na wyspie Krecie. Karmiła go tam koza Amaltea, a kapłani, kureci, pieśniami zagłuszali płacz dziecka, by nie dosłyszał go Kronos. Gdy Zeus dorósł, obalił władzę ojca przy pomocy braci, cyklopów i hekatonchejrów. Po ciężkiej z nim walce, pokonawszy tytanów i gigantów, objął panowanie, dzieląc je z Posejdonem i z Hadesem. Stał się ojcem bogów i ludzi, panem nieba, światła i piorunów, kierował siłami przyrody i porządkiem świata. Królował na Olimpie w Tesalii wraz z małżonką Herą. Zeus strzegł ładu wśród ludzi, czuwał nad dochowaniem przysiąg i przestrzeganiem praw gościnności (stąd zwano Zeusa Ksenios). Dziećmi Hery i Zeusa byli Ares, Hefajstos i Hebe. Z licznych związków Zeusa z boginiami, nimfami i kobietami śmiertelnymi urodzili się m.in.: gracje, Persefona, muzy, Apollo, Artemida, Afrodyta, Hermes, Dionizos, Herakles, Minos. Głównymi miejscami kultu Zeusa były Dodona ze słynną wyrocznią oraz Olimpia i Nemea, gdzie odbywały się igrzyska ku jego czci. Atrybutami Zeusa były orzeł, dąb i piorun. Zeusa przedstawiano jako dostojnego starca, dzierżącego w ręce berło z orłem i piorun; niekiedy z boginią zwycięstwa Nike. Najsłynniejszą starożytną rzeźbą Zeusa był posąg w Olimpii dłuta Fidiasza, zaliczony do siedmiu cudów świata. Rzymianie utożsamiali Zeusa z Jowiszem.