rtemida (mit. gr.) - córka Zeusa i Latony, siostra Apollina. Pierwotnie czczona jako bogini świata zwierzęcego i roślinnego. Według wierzeń późniejszych dziewicza bogini lasów i gór, łowów i dzikich zwierząt. Czczono ją także jako boginię księżyca (utożsamiano ją wtedy z Hekate) i patronkę szczęśliwych porodów. Strzałom Artemidy przypisywano nagłe i bezbolesne zgony, mimo to uchodziła za boginię mściwą. Artemidę czczono w krainach górzystych i lesistych: w Arkadii, w Lakonii, w górach Tajget, w Elidzie i innych. Najsławniejsza je świątynia zwana Artemizjon (zaliczana do siedmiu cudów świata) stała w Efezie, gdzie Artemidę utożsamiano ze starą azjatycką boginią płodności. W Atenach poświęcony był jej miesiąc Elafebolion (po grecku elaphebolos znaczy polujący na jelenie, na łanie). W sztuce przedstawiano Artemidę jako młodą dziewczynę w krótkiej szacie, sandałach, z łukiem i strzałami, z ulubionym zwierzęciem - łanią. W Rzymie utożsamiano ją z Dianą.