osejdon (mit. gr.) - syn Kronosa i Rei, brat Zeusa i Hadesa. Przy podziale władzy po zwycięstwie nad Kronosem otrzymał po Okeanosie panowanie nad morzami. Żoną jego była nimfa Amfitryta, córka Okeanosa. Posejdon mieszkał w pałacu w głębinach morza. Wzniecał i uspokajał burze, trójzębem dźwigał okręty uwięzione wśród skał lub osiadłe na mieliźnie, jego gniew powodował trzęsienia ziemi. Władzy Posejdona podlegały także wyspy, nabrzeża i przystanie, gdzie Grecy stawiali mu świątynie, kaplice, ołtarze, posągi i składali w ofierze białego konia (Posejdon uchodził za stwórcę konia), delfina lub gałązki sosny. Ku jego czci urządzano igrzyska, z których najsłynniejsze były igrzyska istmijskie w Koryncie. Posejdona przedstawiano jako potężnego starca, podobnego do Zeusa, o włosach mokrych i pełnych muszli, z trójzębem w ręku, niekiedy na wozie zaprzężonym w hippokampy - dwunożne konie morskie. Parokrotnie dochodziło do poważnych nieporozumień miedzy Posejdonem i bogami, gdy bóg morza usiłował przywłaszczyć sobie władzę nad jakimś miastem lub krainą. Najsłynniejsza rywalizacja dotyczyła panowania nad Atenami i dopiero rozstrzygnęli ją bogowie (według innej wersji Kekrops) na korzyść Ateny. Obrażony Posejdon, który obdarzył Ateny źródłem, zatopił równinę w Eleuzis.
Posejdon był ojcem licznego potomstwa (Polifem, Pegaz, Skiron, Orion), wcielającego najczęściej najgorsze jego cechy (okrucieństwo, gwałtowność). Rzymianie utożsamiali go z Neptunem.