wiazdozbiór Tarczy (zwany w Polsce również Tarczą Sobieskiego) odnajdziemy w Drodze Mlecznej pomiędzy ogonem Węża i głową Strzelca. Ta mała konstelacja leży na południe od równika niebieskiego. W bezksiężycową noc w Tarczy zobaczymy jasny, świecący obłok Drogi Mlecznej, jaki tworzy chmara odległych gwiazd ramienia spiralnego naszej Galaktyki.

nazwą gwiazdozbioru nie wiąże się żaden starodawny mit. Konstelację wprowadził Jan Heweliusz, gdański astronom, w roku 1690 na cześć polskiego króla Jana Sobieskiego, który odniósł zwycięstwo nad Turkami w bitwie pod Wiedniem. Król Jan Sobieski udzielił ponadto pomocy samemu Heweliuszowi, kiedy w Gdańsku spłonęło mu obserwatorium. W literaturze międzynarodowej przyjęto nazywać ten gwiazdozbiór Tarczą. Cztery gwiazdy w wierzchołkach tarczy mają przedstawiać czterech synów królewskich.

alfa Scuti - najjaśniejsza gwiazda w konstelacji. Jest to pomarańczowy olbrzym odległy od Ziemi o 251 lat świetlnych.

beta Scuti - żółty olbrzym, który w rzeczywistości jest gwiazdą podwójną, od której dzieli nas dystans 204 lat świetlnych.

gamma Scuti - jej białe światło potrzebuje 148 lat, aby do nas dotrzeć, co oznacza, iż gwiazdę tą oglądamy taką, jaka była tuż po zakończeniu Wiosny Ludów.

M 11 (NGC 6705) - gromada otwarta, którą zobaczymy już za pomocą małej lornetki. Leży w odległości 5540 lat świetlnych. Jej średnica przestrzenna wynosi 19 lat świetlnych, a gromada zawiera do 400 gwiazd. Średnia gęstość przestrzenna w tej gromadzie otwartej jest 1200 razy, a w jej najbardziej gęstych częściach nawet 10 000 razy większa niż gęstość gwiazd w okolicach Słońca. Wiek gromady oceniamy na mniej niż 300 milionów lat.