erseusz jest okazałym, częściowo nie zachodzącym gwiazdozbiorem nieba północnego. Odnajdziemy go pomiędzy Woźnicą i Andromedą, na lewo, poniżej figury Kasjopei. Przez gwiazdozbiór przechodzi Droga Mleczna i widzimy w nim skrajne części naszej Galaktyki. Już przy użyciu lornetki lub niewielkiej lunetki zobaczymy bogate, piękne pola gwiazd, tworzące jedno z ramion spiralnych naszej Galaktyki - ramię Perseusza.

asne gwiazdy konstelacji tworzą nieregularną figurę, która na starych mapach nieba była utożsamiana z postacią mężczyzny z mieczem, tarczą i głową Gorgony Meduzy w ręku. Miał to być właśnie znany bohater greckich mitów Perseusz, syn największego z bogów, Zeusa i Danae, córki Arkisiosa, króla Argos. Perseusz dorównywał pięknością bogom, był silny i szczęście zawsze mu sprzyjało. Aby dowieść Polidektesowi swojego boskiego pochodzenia, podjął się zabić ohydną Gorgonę Meduzę. Było to rzeczywiście nadludzkie zadanie, gdyż spojrzawszy na skrzydlatego potwora o wielkich kłach, mającego żmije zamiast włosów, każdy natychmiast zamieniał się w kamień. Jednak Perseuszowi pomógł bóg Hermes, podarował mu mianowicie kamienny miecz, który nigdy nie chybiał celu, bogini zaś Atena obdarzyła go miedzianą tarczą, w której wszystko odbijało się jak w zwierciadle. Perseusz nie musiał zatem patrzeć wprost na Meduzę. Trzy użyteczne podarunki od nimf: hełm, który posiadacza czynił niewidzialnym, skrzydlate sandały i magiczna torba, umożliwiły Perseuszowi dostanie się na wyspę, a następnie powrót z głową Gorgony Meduzy schowaną w magicznej torbie. Głowa ta wielokrotnie pomogła Perseuszowi zwyciężać nieprzyjaciół, którzy spojrzawszy na nią - kamienieli.

erseusz żył szczęśliwie z Andromedą, jednak później wypełniła się stara przepowiednia i w trakcie igrzysk zabił dyskiem swojego dziadka Akrisiosa. Po tym nieszczęśliwym wypadku Perseusz pełen smutku uszedł z małżonką z Argos. Zbudował zamki w Midei i w Mykenach, których ruiny zachowały się do dnia dzisiejszego. Z woli bogów zamieszkujących Olimp Perseusza, Andromedę, a także jej rodziców Cefeusza i Kasjopeę zamienionych w jasne gwiazdozbiory widzimy stale na naszym niebie.

Algenib (Mirfak) - najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Perseusza. Jest to żółtobiały nadolbrzym znajdujący się w odległości 112 lat świetlnych od nas. Pierwsza nazwa gwiazdy pochodzi od arabskiego džanb, czyli bok, który gwiazda przedstawia w figurze Perseusza. Druga nazwa gwiazdy związana jest z arabskim określeniem łokcia (mirfaq).

Algol - pierwsza, znana już w starożytności gwiazda zmienna. Jej nazwa ra's al-gul, w przekładzie głowa diabła lub głowa demona pustyni, była dobrze dostosowana do gwiazdy zmieniającej swą jasność. Algol jest czołowym przedstawicielem grupy gwiazd zmiennych zaćmieniowych, których składniki mają kształt kulisty. Jasność Algola ulega zmianom w okresie 2,867 doby. Główny składnik układu ma promień 3 razy, a masę 5,2 razy większą niż Słońce. Drugi składnik, o masie Słońca, ma promień 3,8 razy większy niż Słońce. Algol jest układem spektoskopowo potrójnym, z występującymi w jego widmie periodycznymi zmianami w okresie 2,87 doby i 1,783 roku.

dzeta Persei - gwiazda podwójna, której składniki mają taki sam ruch własny w przestrzeni i są odległe od nas o 466 lat świetlnych. Jaśniejszy składnik tej gwiazdy podwójnej jest nadolbrzymem o temperaturze 20 000 K (bardzo gorąca). Ten układ podwójny ma dodatkowo na niebie towarzysza, z którym tworzy parę optyczną.

Miram - światło tej gwiazdy biegnie do nas 815 lat. W rzeczywistości jest to znowu układ dwóch gwiazd o wspólnym ruchu w przestrzeni. W niewielkiej odległości od nich natrafimy na niebie na jeszcze jedna gwiazdę. Nie wiemy, czy tworzą one razem układ fizyczny, czy tylko optyczny.

Misam - olbrzym barwy pomarańczowej, od którego dzieli nas dystans 112 lat świetlnych. Na niebie ma optycznego towarzysza. Nazwa jest skrótem arabskiego wyrazu oznaczającego nadgarstek Plejad (mi`sam al-turajja). Plejady odnajdziemy w gwiazdozbiorze Byka, tuż pod gwiazdą dzeta Persei.

Menkib - bardzo gorąca gwiazda o zabarwieniu białoniebieskim. Znajduje się w odległości 1632 lat świetlnych. Nazwa gwiazdy pochodzi od arabskiego określenia pleców Plejad (mankib al-turajja).

Atik - gwiazda, którą obserwujemy z odległości 204 lat świetlnych. W rzeczywistości jest gwiazdą fizycznie podwójną, której składniki obiegają wspólny środek masy i są odległe od siebie o 63 AU. Jaśniejszy składnik tego układu jest dodatkowo gwiazdą spektroskopowo podwójną. Nazwa oznacza w języku arabskim plecy - `atiq.

Perseidy - rój meteorów, którego radiant leży w pobliżu gwiazdy Miram. Maksimum aktywności roju przypada na okolice 12 sierpnia. W ciągu każdej godziny zapala się wówczas na niebie około 60 meteorów. Trwa to mniej więcej 20 dni. Rój powstał z komety periodycznej Swift-Tuttle. Perseidy są jednym z najobfitszych rojów meteorów na niebie.