erkules należy do gwiazdozbiorów nieba północnego, typowych dla letnich wieczorów. Północna część konstelacji w naszych szerokościach geograficznych nigdy nie zachodzi. Najjaśniejsze gwiazdy Herkulesa tworzą nieregularny czworokąt, otoczony innymi jasnymi gwiazdami.

wiazdozbiór Herkulesa odnajdziemy poniżej głowy Smoka. Leży w nim apeks, czyli punkt, w kierunku którego z prędkością 19,4 km/s porusza się po swojej orbicie w Galaktyce Słońce wraz z układem planetarnym

erkules jest jedną z najdawniejszych postaci na niebie. W gwiazdozbiorze dopatrywano się także innych postaci klęczących na kolanach, z których ta, najbardziej znana, zachowała się do dziś. Konstelacja ma przypominać jednego z największych bohaterów mitów greckich Heraklesa, którego imię najczęściej spotyka się w formie zlatynizowanej - Herkules. Był on synem najwyższego z bogów Olimpu - Zeusa i całe swoje życie walczył i pracował nie tylko dla własnej sławy, ale też dla dobra ludzi, uwalniając ich od zła i cierpienia. Zdziałał więcej niż inni ludzie, ale też więcej przecierpiał. Otrzymał jednak nagrodę, której daremnie wypatrywał Gilgamesz i wielu innych - w jego przypadku spełniło się nieziszczalne dotąd pragnienie, zdobył nieśmiertelność. Grecy i Rzymianie wznosili ku jego czci świątynie i miasta, do dziś żyje w przysłowiach i opowiadaniach, jest uosobieniem męskiej siły. W czasie pogodnych nocy możemy go dostrzec na niebie w postaci rozległego świetlistego gwiazdozbioru.

Ras Algethi - układ trzech gwiazd, oddalony od nas o 694 lata świetlne. Jaśniejsza z gwiazd należy do jasnych czerwonych olbrzymów. Jasność jej ulega półregularnym zmianom. Gwiazda ma średnicę 680 razy większą niż nasze Słońce, tj. 10⁹ km. Gdyby Słońce znalazło się w środku tej gwiazdy, jej powierzchniowe warstwy sięgałyby daleko poza orbitę Marsa. Mniej jasny składnik jest również olbrzymem, wokół którego obiega niewidoczny towarzysz, raz na 51,6 dnia. Nazwa gwiazdy powstała z jej arabskiego określenia ra's al-džati, co znaczy głowa klęczącego.

Kornephoros (Rutilicus) - najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Herkulesa. Znajduje się w odległości 192 lat świetlnych, a wokół niej obiega niewidoczny towarzysz w ciągu 410,6 doby. Obecność towarzysza potwierdzają periodyczne zmiany w widmie Rutilicusa. Nazwa Kornephoros jest pochodzenia greckiego i była używana na oznaczenie całego gwiazdozbioru. Rutilicus jest zdrobniałą formą łacińskiego słowa oznaczającego barwę złotawoczerwoną.

Sarin - biała gwiazda, której światło potrzebuje 96 lat, aby dotrzeć na Ziemię. Na niebie ma towarzysza optycznego.

Maasym - pomarańczowy olbrzym znajdujący się w odległości 272 lat świetlnych od nas. Nazwa gwiazdy pochodzi z arabskiego mi`sam i oznacza nadgarstek.

M 13 (NGC 6205) - okazała gromada kulista zawierająca gwiazdy I populacji. Jej pół miliona gwiazd widzimy nieuzbrojonym okiem jako mglistą plamkę, a już w niewielkiej lunetce staje się ona świecącą mgiełką. Dopiero duże teleskopy odsłaniają całą piękność gromady, w której na brzegach widać poszczególne gwiazdy. Średnica gromady wynosi 149 lat świetlnych i położona jest w odległości 20 500 lat świetlnych.

Gromada galaktyk C1 0024 +1654 - obecnie najgęstsza znana gromada galaktyk. W jej centralnych częściach na jedną kwadratową minutę kątową przypada 70 galaktyk. Odległość gromady ocenia się na 352 miliony lat świetlnych.