ały Pies pod względem rozmiarów, jak już sama nazwa wskazuje, jest niewielkim gwiazdozbiorem nieba północnego. Odnajdziemy go poniżej gwiazdozbiorów Bliźniąt i Raka. W Małym Psie, oprócz jego najjaśniejszej gwiazdy, Procjona, oraz kwazaru 4C 05.34, nie ma innych interesujących obiektów.

Małym Psem wiąże się sporo dawnych legend o różnych wariantach. Niektórzy autorzy widzą w tym gwiazdozbiorze psa ze sfory Oriona, towarzyszącego razem z Wielkim Psem swojemu panu na niebie. Inne legendy nie wykluczają możliwości, że Mały Pies jest jednym z psów samej bogini łowów, płodności i Księżyca - Artemidy. Według innych mitów, jest to pies z orszaku łowieckiego Akteona, syna Autonoe, córki króla Teb. Ten zapalony myśliwy trafił pewnego razu do jaskini, w której kąpała się Artemida. Za to, że ujrzał ją nagą, Artemida przemieniła Akteona w jelenia i zaszczuła własnymi psami na śmierć. Egipcjanom gwiazdozbiór przypominał boga umarłych Anubisa, którego przedstawiano w postaci człowieka z głową szakala.

Procjon - jedna z najbliższych nam gwiazd, znajdująca się w odległości zaledwie 11,36 roku świetlnego. Nazwa tej najjaśniejszej gwiazdy w konstelacji Małego Psa jest pochodzenia greckiego i wyraża fakt, że Procjon wschodzi nieco wcześniej niż Syriusz w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Procjon jest gwiazdą podwójną, której główny składnik jest podolbrzymem o żółtobiałym zabarwieniu. Moc promieniowania gwiazdy 7,7 razy przewyższa moc promieniowania Słońca. Towarzyszem Procjona jest biały karzeł, obiegający go w ciągu 40,65 roku. Masa tego białego karła stanowi 0,63 masy naszego Słońca, a jego średnica jest 100 razy mniejsza od średnicy Słońca. Na niebie odnajdziemy w lunecie jeszcze jednego towarzysza Procjona, z którym tworzy parę optyczną.
Procjon jest ponadto jedną z gwiazd tzw. trójkąta zimowego, który, oprócz niego, tworzą: Syriusz z Wielkiego Psa i Betelgeuse z Oriona.

Gomeisa - niebieskobiała gwiazda, której światło potrzebuje 181 lat, aby dotrzeć na Ziemię. Nazwa gwiazdy powstała z arabskiego określenia gumaisa - płacząca.

4C 05.34 (OQ 172) - kwazar, obecnie jeden z najbardziej odległych znanych obiektów na niebie. Astronomowie odkryli go w 1970 roku, a zatem w siedem lat po odkryciu pierwszego kwazara. Obiekt ten oddala się z prędkością 272 000 km/s, co stanowi 91% wartości prędkości światła, która jest najwyższą możliwą prędkością we Wszechświecie. Jego odległość od nas wynosi ponad 10 miliardów lat świetlnych, a więc obserwujemy go taki, jaki był niedługo po narodzeniu Wszechświata.