Wenus



ruga planeta, licząc od Słońca. Znano ją już w starożytności i nadano imię bogini miłości, gdyż sądzono, że ta piękna planeta musi być istnym rajem. Rzeczywistość jednak jest przerażająca: gruba, gęsta atmosfera sprawia, że ciepło, które planeta otrzymuje od Słońca nie może jej opuścić. Na powierzchni panują więc ekstremalne warunki. Temperatura sięga 500oC, a ciśnienie jest 90 razy wyższe niż na Ziemi. Z tego powodu większość sąd wysłanych z Ziemi w celu zbadania Wenus (Wenera, Mariner, Pionier Venus, Wega 1 i 2, Magellan), milkła w chwilę po wejściu w jej atmosferę lub zdołała przesłać nam jedynie kilka obrazów powierzchni. Wystarczyło nam to jednak, aby poznać ten nieprzyjazny zakątek Układu Słonecznego.

owierzchnia Wenus pokryta jest głównie równinami. Tylko około 10% ukształtowania terenu stanowią góry, wśród których najwyższy szczyt, noszący nazwę Maxwell Montes, sięga 11 km nad powierzchnię. Planeta jest bardzo podobna pod względem geologicznym do Ziemi. Powierzchnia Wenus spoczywa na płytach kontynentalnych, które zderzając się powodują wypiętrzanie masywów górskich. Możemy tam znaleźć odpowiednik naszych Himalajów (Ishtar Terra), Tybetu (Lakshmi Planum leżący 4000 m n.p.m.), a wzdłuż równika Wenus, na długości 10 000 km, rozpościera się Aphroditae Terra, obszar bardzo podobny pod względem geologicznym do wschodniej Afryki.

enus odbija aż 75% promieni słonecznych nań padających, co sprawia, iż jest po Słońcu i Księżycu najjaśniejszym punktem na ziemskim niebie. Jest 15 razy jaśniejsza niż Syriusz, najjaśniejsza gwiazda na nocnym niebie. Wenus, podobnie jak Księżyc i Merkury, ma fazy - raz widzimy ją jako wąski "rogalik", innym razem jako "kajzerkę". Ponieważ leży bliżej Słońca niż Ziemia, wschodzi tuż przed nim i zachodzi w chwilę po nim. Z tego powodu wiele narodów miało dla Wenus dwie nazwy, w zależności od tego czy była widoczna na niebie rano czy wieczorem. Na przykład starożytni Grecy wieczorem nazywali ją Hesperos, rano - Phosphorus. Do dziś Wenus bywa nazywana Jutrzenką, gdy świeci nad ranem lub Gwiazdą Wieczorną, gdy ją widzimy wieczorem.

ako planeta wewnętrzna, Wenus przechodzi czasami przez tarczę Słoneczną. Ostatnie takie przejście miało miejsce 8 grudnia 1882 roku, natomiast następne nastąpią 8 czerwca 2004 i 8 czerwca 2012. Wenus nie ma pola magnetycznego i razem z Uranem obracają się wokół własnej osi w przeciwnym kierunku niż pozostałe planety Układu Słonecznego.

FIZYCZNE WŁASNOŚCI PLANETY
Średnia odległość od Słońca: 108,2 x 106 km (0,72 AU)
Średnica równikowa:12 102 km (0,949 śr. Ziemi)
Średnica biegunowa:12 102 km
Masa (x1024):4,869
Masa (masa Ziemi = 1):0,815
Średnia gęstość:5,25 g/cm3
Okres rotacji:243,01 doby
Okres obiegu:224,701 dnia
Prędkość obiegu:35 km/s
Równikowe przyspieszenie
grawitacyjne:
8,87 m/s2
Równikowa prędkość
ucieczki:
10,36 km/s
Ciśnienie atmosferyczne:9 MPa
Temperatura na powierzchni: max: 480oC
min: 460oC
Jasność:max: -4,4 m
min: -3,1m
Księżyce:brak