chilles (mit. gr.) - syn Peleusa, władcy Ftyi w Tesalii, i nereidy Tetydy, wychowanek centaura Chirona. Matka, chcąc zapewnić Achillesowi nieśmiertelność, zanurzyła go w wodach Styksu, dzięki czemu ciało Achillesa stało się odporne na wszelkie ciosy. Zranić można go było jedynie w piętę, za którą matka trzymała go podczas kąpieli (stąd określenie "pięta Achillesa", oznaczające jakiś słaby punkt). Gdy dorastającemu chłopcu wyjawiono przepowiednię, że czeka go życie krótkie, ale pełne sławy, lub długie, ciche i spokojne, wybrał sławę, mimo groźny wczesnej śmierci. Tetyda wiedziała, że sława Achillesa związana jest z wojną trojańską, toteż, gdy wojna wybuchła, ukryła syna wśród córek Likomedesa. Tam odnalazł go Odyseusz: przebrany za kupca rozłożył przed córkami Likomedesa, wśród których był przebrany za dziewczynę Achilles, błyskotki i broń. Achilles zdradził się chwytając za miecz. Na czele Myrmidonów Achilles ruszył pod Troję, gdzie zdobył sobie imię najdzielniejszego i niepokonanego wojownika. Piękną zbroję i oręż otrzymał od Hefajstosa, a szybkie konie od Posejdona. W dziesiątym roku oblężenia Troi Achilles, obrażony za odebranie mu przez Agamemnona branki Bryzeidy, wycofał się z walki. Według przepowiedni bez jego udziału miasto nie mogło być zdobyte. Żadne perswazje Greków i ponoszone przez nich klęski nie poruszyły Achillesa. Dopiero zrozpaczony śmiercią przyjaciela, Patroklosa, powrócił do walki. Zabił Hektora i ciało jego, przywiązane do rydwanu, wlókł z pola walki do obozu Greków. Wydał je jednak za okupem na prośby Priama. Wkrótce potem Achilles zginął ugodzony w piętę strzałą Parysa i został pochowany obok Patroklosa nad brzegami Skamandra.
Spór Achillesa z Agamemnonem stanowi główny wątek "Iliady".