ikaon (mit. gr.) - król Arkadii, którego 50 synów słynęło z pychy i zarozumiałości; wielu z nich było herosami miast arkadyjskich, które przyjęły ich imiona. Najczęściej przedstawiano Likaona z synami jako wcielenie panującej wówczas bezbożności. Zeus, chcąc sprawdzić czy tak jest rzeczywiście, udał się na ich dwór w gościnę. Na uczcie król za namową synów podał mu wnętrzności zabitego chłopca. Znieważony i rozgniewany Zeus zabił piorunem Likaona i jego synów. Niegodziwość Likaona dopełniła ostatecznie miary cierpliwości Zeusa, który zesłał na świat potop.
Według innej wersji Likaon sam podał Zeusowi w potrawie ludzkie ciało, za co bóg zamienił go w wilka (po grecku lykos znaczy wilk). W micie tym zachował się ślad pierwotnego zwyczaju arkadyjskiego składania Zeusowi ofiar z ludzi.