ofokles - drugi, obok Aischylosa i Eurypidesa, z trzech wielkich tragików greckich. Żył w latach 496 - 406 p.n.e. Brał udział w życiu publicznym Aten, piastując różne urzędy. Był m.in. przewodniczącym Ateńskiego Związku Morskiego i dwukrotnie strategiem. Za życia i po śmierci otoczony był niezwykłym szacunkiem współobywateli. Rozkwit jego twórczości przypada na czasy Peryklesa. Z około 120 dramatów Sofoklesa zachowało się 7 tragedii: "Ajas", "Antygona", "Król Edyp", "Trachinki", "Elektra", "Filoktet", "Edyp w Kolonie" oraz duży fragment dramatu satyrowego "Tropiciele" i około 70 innych tytułów. Tematy dla swych utworów czerpał, podobnie jak Ajschylos, z mitów. W swej interpretacji tradycyjnych wątków ograniczał jednak rolę bogów, większą wagę kładąc na myśl i przeżycia osób dramatów. Każda z tych osób wyposażona jest w zespół cech indywidualnych. Węzeł tragiczny zawiązuje się i rozwiązuje zgodnie z logiką charakterów. Najbardziej nowatorska pod tym względem jest "Antygona": bohaterka ma rzeczywistą wolność wyboru, rola przeznaczenia zredukowana została do minimum. Również technika dramatu greckiego zawdzięcza Sofoklesowi poważne innowacje: powiększył w tragedii liczbę aktorów z 2 do 3, zwiększył liczbę osób w chórze z 12 na 15, udoskonalił dekoracje. Zerwał też z kompozycją trylogiczną opartą na jednym micie, wystawiał ustalonym zwyczajem po 3 tragedie, ale nie związane tematycznie.